Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

΄Εκρηξη.

Έγινε η έκρηξη. Δυστυχώς. Λυπάμαι για τις ανθρώπινες απώλειες. Είναι όντως άδικο να χάνεις τον δικό σου άνθρωπο μ΄αυτό τον τρόπο.

Λυπάμαι όμως ακόμα περισσότερο για το μέλλον του τόπου, που όσο αισιόδοξος άνθρωπος κι αν είμαι, το βλέπω ανύπαρκτο. Η έκταση της ζημιάς θα φανεί σε κάτι μήνες, όταν η οικονομική κατηφόρα που πήρε η χώρα, θα είναι ακόμα πιο μεγάλη.

Βαρέθηκα, πραγματικά βαρεθήκα όμως, ν΄ακούω στις ειδήσεις για δολοφόνους, αριστερούς, δεξιούς, ήρωες και πατριωτικές παρακρούσεις. Τώρα που εφκέρωσεν η πουγκούδα μας εθυμηθήκαμεν και την συλλογική συνείδηση και τις αγκαλιές και τις ενωμένες γροθιές σε πλατείες. Κηδείες, μνημόσυνα και περιγραφές γλαφυρές, με στόμφο και παραλλήρημα.

Η ουσία είναι μια. Το κράτος πνέει τα λοίσθια και για τούτο φταίει η νοότροπια μας. Δεν πα΄να αλλάξούμε 2987568346528 κυβερνήσεις, η οκκά τετρακόσια.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Μερικές φορές...

...θέλω να έχω την μηχανή του χρόνου.

Είναι κάτι μέρες σαν τη σημερινή που για κάποιο λόγο θυμάμαι πράγματα και καταστάσεις που καλό θα ήταν να μείνουν εκεί που ανήκουν, όπερ σημαίνει στο παρελθόν. Είτε επειδή ήταν όλα πολύ καλά και ωραία, τριαλαρί-τριαλαρό και απλά χώνεψε το χρυσή μου πάει τελείωσε, είτε επειδή ήταν όλα πολύ χάλια και τι να κάνουμε τώρα κοπέλα μου, την τύχη σου μέσα και λειπές χαριτωμενιές.

Εκείνα  που πρέπει όμως de facto να μένουν θαμένα, είναι τα περιστάτικα που εγώ υπήρξα μαλακισμένο απαράδεκτη.

Τα καλά και τα κακά είναι μέσα στο πρόγραμμα, να συμπεριφέρεσαι όμως μαλακωδώς τριτοκοσμικά είναι προσωπική επιλογή, ακόμα κι αν είσαι εν βρασμό ψυχής. Σήμερα λοιπόν έχασα και πάλι τον έλεγχο, μην φανταστείς φωνές και υστερίες, καμία σχέση. Έχασα τον έλεγχο και άνοιξα το χρυσόστομο μου και είπα πράγματα που πρός στιγμή ναί μεν κέρδισα τη συζήτηση με 10-0 εκτός έδρας αλλά δεν τώρα δεν μπορώ να τα πάρω πίσω με το τίποτα, όσο πολιτισμένο κι αν ήταν το υφάκι μου και ο τόνος της φωνής μου.

Τελοσπάντων, πάω να φορέσω το σαμάρι.

ή φίμοτρο. Έχω ένα πρόχειρο.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Ευτυχία...

...είναι...

να τελειώνεις μια απίστευτα κουραστική μέρα *με οτι εξυπακούει, ξέρεις εσύ απο προσωπική πείρα* με μουσική ταξιδιάρικη και γάλα τριαντάφυλλο (ανήκω σε κείνους βλέπεις). Καλό βραδάκι και καλή μέρα άυριο.

υ.γ το πρόβλημα λύθηκε.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

HEEEELP!!!!!

Gia diaforous logous (megali istoria) den exw prosvasi se elliniko pliktrologio...

"Το Blogger προσφέρει μια επιλογή αυτόματης μεταγραφής για τη μετατροπή των λατινικών χαρακτήρων σε μη λατινικούς χαρακτήρες που χρησιμοποιούνται στα Χίντι, στα Ελληνικά, στα Ρωσικά και σε ορισμένες ακόμα γλώσσες. Για να ενεργοποιήσετε αυτήν τη λειτουργία, μεταβείτε στη σελίδα Ρυθμίσεις | Βασικές και επιλέξτε "Ναι" για την επιλογή μεταγραφής. Η ρύθμιση θα επηρεάσει όλα τα ιστολόγια που υπάρχουν στον λογαριασμό σας."
 
To koumpi pou pataga gia automati metagrafi apla eksafanistike apo to panel kai pigainontas stis ruthiseis opws leei pio panw...hm...h epilogh metagrafis den uparxei kan ws epilogi. Eimai egw zwon orthion h' apla xanw kati?? tha sas eimai eugnwmwn gia ta fwta sas.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Απορία

Προς το παρών προσπαθώ να καταλάβω το εξής:

Eχω ένα φίλο που για κάποιον ανεξήγητο λόγο όλες, μα όλες οι γυναίκες τον ερωτεύονται. Επίσης για κάποιον ανεξήγητο λόγο όλοι, μα όλοι οι άντρες τον συμπαθούν. Δεν άκουσα ποτέ κάτι αρνητικό για πάρτη του τα τελευταία 10 χρόνια που τον γνωρίζω καλά, έξω τα προηγούμενα, και  για να μην αμφισβητηθώ για την ωριμότητα μου και τα περί γενικολογίας, να πω στα πεταχτά ότι τα τριάντα τα έχω καλοπατημένα και ανθρώπους γνώρισα άπειρους. Ο φίλος είναι ο άνθρωπος μαγνήτης. Τελεία.

Αφού τον έχουν ερωτευτεί η μια μετά την άλλη οι γνωστές μου και αφού τον κυνηγούν για παρέα όλοι μου οι γνωστοί, είπα να τον μελετήσω. Δεν έχω καταφέρει να βγάλω κανένα απολύτως συμπέρασμα. Το μόνο που ξέρω είναι καμία φορά τον ζηλεύω. Όχι τόσο για τα πιο πάνω, όσο για την άγνοια του. Δεν έχει καμία συναίσθηση του πόσο ελκυστικός είναι στους άλλους ανθρώπους. Δεν τον απασχολεί βέβαια και ιδιαίτερα...ο καλυτερος του φίλος είναι ούτως ή άλλως ο εαυτός του.


Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Το έχω ξαναδεί το έργο...

Υπήρξα blogger στο παρελθόν.

Μου άρεσε.

Έχασα απο έπαρση την ανωνυμία και μου κόπηκε η χαρά. Το έκλεισα.

Μου έλειψε.

Επανέρχομαι γιατί γουστάρω να νιώσω εκείνο το click που γίνεται μέσα σου όταν επικοινωνείς με άγνωστους. Σαν φλερτ είναι αλήθεια.